33. Uiteindelijk

Het leven heeft geen betekenis en geen doel buiten het leven zelf, tenminste niet één dat we uit onze eigen ervaring kunnen kennen. We kunnen niet even buiten dit leven stappen om te zien wat het doel ervan is. Dit betekent ook dat er geen pad kan zijn naar zo'n verondersteld einddoel. Niemand en niets kan ons een richting geven en dat is ook niet nodig.

De waarheid en realiteit van dit leven is precies en alleen DIT moment, het moment waarop ik deze woorden typ en het moment waarop jij ze leest. Dat is het.

En dus kan de bewuste en aandachtige ervaring van dit moment, ontdaan van conceptuele overlays, ons openen voor het onuitsprekelijke [.........] van dit bestaan, precies waar we zijn. Je kunt dit niet willen of veroorzaken. Het overkomt je. Terwijl je in een bos loopt, naar muziek luistert, in een auto wacht, op het toilet zit of naar een mier kijkt die zijn weg baant.

Het stopt.

Even verschijnt er een gat in de structuur van het denken en is de natuurlijke, naakte, woordeloze realiteit van het bestaan ineens volkomen helder. Het is gewoon dat waar ik nu ben, wat ik nu zie, hoe ik me nu voel, wat ik nu ervaar. Dat kan niet verbeterd worden. Hoeft niet en kan niet geoefend worden.

"Deze huidige verschijning is onmiskenbaar. Wat is het? Dat kunnen we niet zeggen! DIT kan eenvoudigweg niet worden vastgepind in een dualistische en uitsluitende categorie zoals bestaan of niet-bestaan, echt of onwerkelijk, permanent of vergankelijk, betekenisvol of betekenisloos.

Niets wat we zeggen of denken kan de directheid van wat is bevatten. DIT hier en nu is duidelijk, onbetwistbaar en onvermijdelijk. Er kan niet aan getwijfeld worden. Waar wel aan getwijfeld kan worden zijn de interpretaties ervan. Maar zelfs de interpretaties zijn niets anders dan DAT wat zich manifesteert als interpretaties.

Werkelijk, er is geen manier om dit niet te zijn. Er is niets dat wel of niet zou moeten gebeuren. Er is niemand buiten DIT om het te krijgen of te verliezen. Er is alleen dit."

Joan Tollifson on Facebook

Wat valt hier nog aan toe te voegen? Zoals Joan hierboven zegt, van moment tot moment is DIT het. Zo eenvoudig is het. En ik hoef er niets voor te doen. Ik kan er ook niets aan doen. De wereld overkomt mij, als mij, klaar en wachtend.

De wereld is een overweldigende en verbluffende ervaring. De nachtelijke hemel, alle planten en dieren, de steden en dorpen, de bergen om me heen. Het functioneren van mijn lichaam, de dromen in mijn slaap, de mensen die ik ontmoet, die verdomde jeuk op mijn arm. Eenzaamheid. Herinneringen aan mijn kindertijd... Zo gewoon, zo buitengewoon.

Ik heb alweer honger.

Ah, die frietjes op de pier...