31. Over babies en merels

Om een heldere geest te hebben, moet je je bewust zijn van een enorme hoeveelheid culturele bagage en daar doorheen kijken. Bagage die zich in de loop van je leven heeft opgestapeld en die soms honderdduizenden jaren oud is, geërfd van onze ouders en opvoeders en zij van hun ouders enzovoort.

Een complete verzameling maatschappelijke waarden, ideologieën, geloofssystemen enzovoort is aan ons doorgegeven.

En we hebben het allemaal geassimileerd zodat we kunnen functioneren en onze rol in de maatschappij kunnen vervullen.

Dit is niet verkeerd. Het is noodzakelijk en onvermijdelijk, maar het heeft ons ook achtereenvolgens blind gemaakt voor het leven zonder cultuur, de natuurlijke wereld, de wereld van baby's en merels, van bomen en sterren, van het leven zonder taal, zonder denken, zonder benoemen.

Daardoor voelden we ons verloren, thuisloos en eenzaam, verlangend naar iets waar we niet eens onze vinger op kunnen leggen; iets wat we bijna vergeten zijn. Het is diep begraven, maar het is er nog steeds, wachtend, aansporend om te zoeken...

"Het slechte nieuws is dat je door de lucht valt, niets om je aan vast te houden, geen parachute. Het goede nieuws is dat er geen grond is."

Chögyam Trungpa

Er zijn misschien mensen die alle cultuur in één keer hebben doorgespoeld, maar dat zou erg zeldzaam zijn. Hoe dan ook, het is niet iets wat je zomaar kunt besluiten om te doen. Zo werkt het niet. Jouw zoektocht is niet jouw zoektocht. Het is het leven dat echt wil leven en de roep van de merel in die boom daarginds wil horen tot de tranen over je wangen lopen. Het is dat wat je echt, echt wilt. Maar jij bent hulpeloos. Je bestaat niet zoals je denkt dat je bestaat. In de tussentijd zei iemand ooit (nou ja, hij zei het eigenlijk heel vaak: "je snapt wat je krijgt wanneer je het krijgt". (Robert Saltzman).