28. Geen ontsnapping mogelijk

"Ik" heeft zijn functie, zijn rol in het spel van de samenleving. Het is beleefd. Het zet een niet-bedreigend beeld neer terwijl het bij zichzelf denkt "ooh, mooie borsten heeft ze".

Het is niet nodig om de valse autoriteit van de arme kleine "ik" te doden of te "overstijgen". Het is genoeg om gewoon te zien dat de generaal helemaal geen echte macht heeft. En wanneer je ziet dat het "ik" geen macht heeft en dat het leven gewoon zijn gang gaat, realiseer je je vrijheid.

Je bent vrij om gewoon te zijn zoals je bent. Het leven beweegt vrij. Altijd. En in deze immense ruimte van vrijheid, de ruimte van het leven in en als dit glorieuze universum, is er "ik" die dingen mompelt als "Ah fuck, het regent weer, ik kom te laat op mijn werk, waarom heb ik geen taxi genomen. Ik moet plassen."

Dat is hilarisch, nietwaar. "Ik" is hilarisch.

Dus vrijheid is niet de vrijheid om dit te doen of dat niet te doen omdat je je niets aantrekt van de gevolgen. Vrijheid betekent dat je geen persoonlijke keuze hebt, een keuze die jij gemaakt hebt.... Je kunt het gewoon niet helpen om iets wel of niet te doen.

Het leven is in beweging. Het leven is vrij. Jij, als "ik", bent dat niet. Wel, eigenlijk ben jij als "ik" ook vrij. Je kunt niet anders dan denken dat ze mooie borsten heeft of klagen dat het weer regent. Wat te doen. Zelfs de psychopaat, die zich inderdaad niets aantrekt van de gevolgen voor anderen, kan er niets aan doen.

Er is geen vrijheid van omstandigheden. Ze evolueren zoals ze willen - soms worden ze beter en soms niet - we hebben er geen controle over.

Robert Saltzman:

"Zolang je je richt op een ik die een leven heeft en dat moet managen, leef je in een wereld van ambities, beslissingen, tactieken en ogenschijnlijke keuzes. Er is niets mis met die kijk of met die manier van leven. Het is één manier van kijken en niemand heeft er ooit voor gekozen om de dingen op die manier te zien. Als dat de manier is waarop je je bevindt, doe dan je best, zeg ik, om de best mogelijke beslissingen te nemen en je er goed bij te voelen.

Maar er is een ander niveau van zijn dat totaal verschilt van dat ene. Op dat niveau heb ik geen leven, ik ben het leven. Ik ben een uitdrukking van levendigheid, net zoals een boom of een vis een uitdrukking van levendigheid is."

Robert Saltzman, The Ten Thousand Things

Jij bent niet verantwoordelijk; niemand is dat. Maar je antwoordt wel op de bewegingen van het leven. Daarin heb je geen keuze. En nogmaals: dat is vrijheid.

Paradoxaal genoeg werkt het omgekeerde ook: absolute verantwoordelijkheid nemen voor alles wat je overkomt, omdat je in feite alles bent wat er gebeurt.

"Als je je lot zo diep kunt accepteren dat je het gaat omarmen. Als je je lot zo diep kunt omarmen dat je ervan gaat houden. Als je zo diep van je lot kunt houden dat je er één mee wordt. Dat is vrijheid. Vrijheid is totale verantwoording."

Shiv Sengupta, Facebook, 20-06-2023

Geen ontsnappen aan.

Robert Saltzman schrijft dit op Substack, 19-06-2023:

"Wanneer men helemaal niet op zoek is naar een ontsnapping, maar zichzelf vindt als deelnemend aan welke gedachten, gevoelens, percepties, etc. dan ook die de bestanddelen vormen van DIT moment, zonder enige hoop dat dingen 'beter' zullen worden, inclusief dat men 'uiteindelijk' verlicht zal zijn, dan is men IN het moment, en het is alleen IN het moment dat iets waars, iets echts, iets dat geen escapisme en fantasie is, gevonden zal worden.

Dus terwijl het meeste 'onderricht' naar elders wijst, naar een verbeterde toestand die je zult bereiken door het onderricht te volgen, bedoel ik, wijs ik alleen naar wat je op dit moment in dit moment bent. Degene die deze woorden leest is HET, en er is geen ander.

Vraag: Dit is zo pijnlijk waar.

Antwoord: Of misschien gewoon waar.

Vraag: Waarschijnlijk wel. Voor mij lijkt het nogal pijnlijk. Daarom spendeer ik elk wakker moment om eraan te ontsnappen. Misschien is een deel van het ontsnappen gewoon een slechte gewoonte, en dan lijkt het pijnlijk om terug te keren naar wat is.

Antwoord: Ja. Wij mensen proberen te ontsnappen aan pijn, zowel fysiek als emotioneel. Sommigen van ons zien in dat pijn er altijd zal zijn, maar niet noodzakelijkerwijs de pijn VAN de pijn. De pijn VAN de pijn is de pijn van het proberen te ontsnappen aan datgene waaraan niet ontsnapt kan worden."